Dierenbevrijding:
Noodzaak of
Rechtzaak
(Eerder gepubliceerd in Mijn Opinie nr. 2, januari 1987)
Aanbevolen literatuur:
Pro Mens - Pro Dier
Peter Singer
Uitgeverij Anthos
ISBN 90 6074 4810
|
Dierenbevrijders doen het in het donker. Als iedereen op
één oor ligt, sluipen zij op hun doel af, om vervolgens de benen te
nemen met bakken ratten en muizen, met biggen in hun armen of met een
aantal moerasbevers van een bontfokker. In Nederland zijn de acties van
het Dieren Bevrijdings Front nog zachtaardig. In Engeland is het afbranden
van veevervoerauto's en het vernielen van winkels dagelijks werk. In
Canada neigen de dierenvrienden ernaar de Engelse hardere acties over te
nemen. Moeten deze idealisten worden beschouwd als harde criminelen?
Met kreten als "Learn to burn" zet de supportersgroep van het
Engelse Animal Liberation Front mensen aan tot gewelddadige activiteiten
tegen dieronvriendelijke projecten. Het Nederlandse Dieren Bevrijdings
Front (DBF) heeft nog niet besloten tot een dergelijke openlijke oproep
tot wat in de ogen van onze wetgevers geldt als criminaliteit. Hoe lang
zal dit nog duren?
Toegegeven, het is niet leuk als je 's morgens de slaap uit je ogen
wrijft, om vervolgens tot de ontdekking te komen dat er van je winkel niet
veel meer overeind staat. De wet verbiedt dan ook dat zoiets gebeurt, en
overtreding van de wet is strafbaar. Dat weten ook de dierenbevrijders,
maar ze doen het toch. Zij lopen bewust het risico om in de gevangenis te
belanden, gedreven door de overtuiging dat wat zij doen, nodig is om een
eind te maken aan misstanden ten nadele van dieren, die geschieden onder
bescherming van een verouderde wetgeving, die niet aansluit bij hetgeen er
leeft onder de bevolking, die zij geacht wordt te beschermen. Deze
tekortkoming in de wetgeving leidt ertoe dat de wetten op soms extreme
wijze worden overtreden. Niet de overtreders zijn hier de schuldigen, doch
de wetgevers, die - veelal uit eigenbelang - weigeren iets aan de
tekortkomingen van ons rechtsbestel te veranderen.
Onder het motto "genezen is beter dan voorkomen" blijft de
wet achter bij de maatschappelijke behoefte. Honderd jaar
dierenbescherming heeft hieraan nauwelijks iets kunnen veranderen. Het is
dan ook niet verwonderlijk, dat dierenvrienden naar andere middelen gaan
grijpen om hun doel te bereiken. Zolang dieren in bontfokkerijen,
bio-industrie en laboratoria systematisch mishandeld worden op een manier
die doet denken aan Auswitz-praktijken, kan het fenomeen
"dierenbevrijding" niet doelmatig worden bestreden met
gevangenisstraffen. De enige effectieve manier om aan deze vorm van
vermeende criminaliteit een halt toe te roepen, is een rigoreuze ommezwaai
in het regeringsbeleid ten aanzien van dierenrecht.
Ook de houding van de bevolking speelt hierin echter een grote rol.
Veelal neemt het volk een apathische houding aan als er een discussie
ontstaat over het wel of niet ethisch verantwoord zijn van bijvoorbeeld
het eten van vlees. Ook op het punt van de vermeende superioriteit van de
mens ten opzichte van het dier mag de mens gerust pas op de plaats maken.
De Noord-Amerikaanse indianen hebben hiervoor reeds lang geleden
gewaarschuwd. Maar de westerse wereld is Oost-Indisch doof voor argumenten
die haar pleziertjes of gemakken aantasten. Een verandering van de
mentaliteit der westerse volkeren zal zeker een positieve bijdrage kunnen
leveren een een vreedzame en wettige vorm van dierenbevrijding.
Jan Kruizinga |
